کابل فیبر نوری هوایی به منظور انتقال داده‌ها و ارتباطات از طریق دکل ها به کار می‌رود.
کابل فیبر نوری هوایی معمولاً برای ارتباطات طولانی مدت یا در محیط‌های که مسیر هوایی از قبل آماده شده یا مسیر زمینی غیر قابل انجام هست مناسب هستند. انواع کابل فیبر نوری هوایی عبارتند از:
ADSS (All-Dielectric Self-Supporting): این نوع کابل‌های فیبر نوری برای استفاده در خطوط انتقال برق و ارتباطات برقی توسط برق‌رسانی کاربرد دارند. آنها دارای مفاصل محکمی هستند و نیاز به سازه پشتیبان مستقل ندارند.
OPGW (Optical Ground Wire): این کابل‌ها معمولاً در خطوط انتقال انرژی برق به کمک تکنولوژی فیبر نوری برای ارتباطات و انتقال داده‌ها استفاده می‌شوند. آنها دارای هسته اصلی فیبر نوری هستند و پوشش کابل قسمت گراند ولتاژ می باشد.
نحوه نصب کابل فیبر نوری هوایی:
نصب کابل‌های هوایی برای انتقال داده و ارتباطات به یک سری مراحل نیاز دارد. در زیر چند مرحله اصلی نصب کابل های هوایی برای ارتباطات فیبر نوری آورده شده است:
برنامه‌ریزی و طراحی:
- در این مرحله، باید مسیر کابل‌کشی و نصب کابل های هوایی را طراحی کنید. این شامل تعیین مسیر، انتخاب نقاط تمدید و ترمینال‌ها، و تدوین نقشه‌ها و نقشه‌برداری مورد نیاز می‌شود.
آماده‌سازی مسیر:
- پس از طراحی، مسیر کابل‌کشی و نصب کابل های هوایی باید آماده شود. این می‌تواند شامل پاکسازی مسیر، برش درختان، ایجاد پایه‌ها و تراشه‌ها، و ساختاردهی عبورها باشد.
نصب کابل های هوایی:
- کابل های هوایی شامل تسمه‌ها، پایه‌ها، داربست‌ها و تجهیزات مرتبط هستند. آنها برای نصب کابل‌ها و فیبرهای نوری در ارتفاعات بالا استفاده می‌شوند. در این مرحله، تسمه‌ها به ستون‌ها یا داربست‌ها نصب می‌شوند و تجهیزات به تسمه‌ها متصل می‌شوند.
نصب کابل‌ها:
- پس از نصب کابل های هوایی، کابل‌ها باید به کمک تجهیزات مناسب نصب شوند. کابل‌ها باید از نقطه به نقطه به دقت و با رعایت استانداردهای مربوط نصب شوند.
تست و اندازه‌گیری:
- پس از نصب کابل‌ها، تست و اندازه‌گیری عملکرد و کیفیت اتصالات و سیگنال‌ها باید انجام شود. این مرحله مهم برای تأیید کارکرد صحیح سیستم است.
رسیدگی به مشکلات و تنظیمات:
- در صورتی که مشکلاتی در طول فرآیند نصب پیش بیاید، باید این مشکلات رفع شده و تنظیمات نهایی انجام شود.
ثبت و مدیریت:
- نهایتاً اطلاعات مربوط به نصب، تنظیمات و نقشه‌ها باید ثبت و مدیریت شوند تا در صورت نیاز به تعمیرات یا ارتقاء‌های آتی، اطلاعات مورد نیاز در دسترس باشد.
توجه داشته باشید که نصب کابل‌ها و کابل های هوایی نیازمند تجهیزات و مهارت‌های خاصی است و معمولاً توسط تکنسین‌های ماهر و تخصصی انجام می‌شود.
مواد تشکیل دهنده جکت کابل هوایی:
کابل‌های هوایی به عنوان بخشی از سیستم‌های ارتباطات فیبر نوری استفاده می‌شوند. جکت (Jacket) کابل هوایی لایه محافظتی بیرونی کابل است که از مواد مختلفی ساخته می‌شود. معمولاً جکت کابل هوایی از موادی با ویژگی‌های خاص ساخته می‌شود که عبارتند از:
UV Resistance (مقاومت در برابر اشعه ماورا بنفش): جکت کابل هوایی باید مقاومت در برابر اشعه ماورا بنفش (UV) داشته باشد تا از تخریب ناشی از تابش نور خورشید جلوگیری کند.
Moisture Resistance (مقاومت در برابر رطوبت): جکت کابل باید مقاومت در برابر رطوبت و آب داشته باشد تا از آسیب به فیبرهای نوری داخلی جلوگیری کند.
Environmental Protection (حفاظت محیطی): این جکت‌ها باید محیطی محافظت کننده ایجاد کنند و از ورود گرد و غبار، آلودگی‌های محیطی و عوامل دیگر جلوگیری کنند.
Durability (مقاومت و دوام): جکت‌های کابل باید مقاومت و دوام کافی داشته باشند تا از خرابی و آسیب به کابل در طولانی‌مدت جلوگیری کنند.
Temperature Resistance (مقاومت در برابر دما): جکت باید مقاومت در برابر دماهای مختلف، از دماهای پایین تا دماهای بالا، داشته باشد تا در شرایط محیطی مختلف به صورت بهینه عمل کند.
Mechanical Protection (حفاظت مکانیکی): جکت باید از تجهیزات و وسایل مکانیکی مختلف محافظت کند و از خرابی ناشی از فشار، فشرده‌سازی، گره‌های تنیده و اثرات مکانیکی دیگر جلوگیری کند.
Flame Resistance (مقاومت در برابر آتش): برخی از کابل‌های هوایی برای استفاده در محیط‌های با خطر آتش سازنده می‌شوند و جکت باید مقاومت در برابر آتش داشته باشد.
مواد معمولی برای ساخت جکت کابل‌های هوایی شامل پلی‌اتیلن (PE) و پلی‌وینیل کلراید (PVC) هستند. انتخاب مواد و خصوصیات جکت به توجه به شرایط محیطی و نیازهای خاص پروژه بستگی دارد.
جهت آشنایی بیشتر با کابل های فیبرنوری هوایی این لینک را کلیک نمایید.