راهنمای کامل اینترنت فیبر نوری

اینترنت فیبر نوری آینده پهنای باند است. اینترنت فیبر نوری برای دنیای مدرن که ما در آن زندگی می کنیم ضروری است. فناوری فیبرنوری به واسطه ظرفیت‌های زیادی که دارد قادر است به راحتی رقبا را کنار بزند.

نحوه عملکرد فیبر نوری

وقتی در این مقاله به “فیبر” اشاره می کنیم ، در مورد اینترنت فیبر نوری صحبت می کنیم ، که نوعی ارتباطات فیبر نوری است. با ارسال یک پرتو نور از طریق کابل های شیشه ای فیبر نوری ، ما قادر به انتقال اطلاعات از طریق یک فرایند واقعاً جذاب هستیم.

فیبر های نوری

در داخل کابل های فیبر تعداد زیادی رشته فیبر نوری وجود دارد. این رشته فیبر ها به ضخامت یک تار مو هستند ، اما قابلیت زیادی دارند.

شکل یک تار فیبرنوری مانند شکل زیر از دو قسمت کور یا هسته و کلد یا روکش بیرونی تشکیل شده است.

هسته: معمولاً از شیشه ساخته می شود ، هسته داخلی ترین قسمت فیبر است ، جایی که نور از آن عبور می کند.

روکش: معمولاً از یک لایه ضخیم تر از پلاستیک یا شیشه ساخته شده است ، روکش در اطراف هسته پیچیده شده است.

این دو بخش با هم کار می کنند تا پدیده ای به نام بازتاب داخلی کلی ایجاد کنند. بازتاب داخلی کلی عبارت است از اینکه چگونه نور می تواند بدون پراکنده شدن در طول فیبر حرکت کند. این زمانی است که نور با زاویه بسیار کم ، کمتر از 42 درجه ، به شیشه برخورد می کند و دوباره به عقب باز می گردد گویی در برابر آینه منعکس می شود. روکش نور را در هسته نگه می دارد زیرا شیشه/پلاستیکی که از آن ساخته شده است از چگالی نوری متفاوتی نسبت به هسته ساخته شده و از ضریب شکست پایین‌تری برخوردار است .

جهت آشنایی بیشتر با فیبر نوری این لینک را کلیک نمایید.

LED نور را به داخل فیبر می تاباند. این پالس ها اطلاعات دوتایی را حمل می کنند ، که یک سیستم کدگذاری است که همه چیزهایی را که در اینترنت می بینیم ، حتی کلماتی را که در حال حاضر می خوانید ، تشکیل می دهد.

کد دودویی از بیت ها تشکیل شده است که فقط یک و صفر هستند. این بیت ها پیام هایی را در الگوهای سازمان یافته هشت قسمتی ارسال می کنند که بایت نامیده می شوند. به راحتی می توان تکه های دوتایی را به پالس های نور تبدیل کرد. ارسال یک پالس به معنی یک و عدم ارسال پالس به معنی صفر است. این پالس ها قبل از تضعیف می توانند تا مسافت 96 کیلومتر را طی کنند. برای اینکه داده ها بتوانند هزاران کیلومتر را طی کنند ، این پالس ها از بین تقویت کننده های نوری عبور می کنند که سیگنال آنها را تقویت می کند تا هیچ داده ای از بین نرود.

آخرین فاصله تا مقصد

هنگامی که پالس ها به مقصد می رسند ، یک پایانه شبکه نوری (ONT) پالس های نور را به اترنت الکتریکی تبدیل می کند. به این ترتیب نور به چیزی تبدیل می شود که می توانید از آن برای اتصال دستگاه های خود به اینترنت استفاده کنید. این تبدیل در انتهای آخرین فاصله تا مقصد اتفاق می افتد و به این طریق مصرف کننده را به ستون فقرات اینترنت متصل می کند.

ستون فقرات اینترنت چیزی است که باعث می شود مردم در سراسر جهان از طریق وب به یکدیگر متصل شوند و بیشتر آن از کابل های فیبر نوری ساخته شده است. اینترنت فیبر نوری ممکن است فناوری جدیدی به نظر برسد ، اما در واقع از روزهای اولیه اینترنت وجود داشته است. در سال 1988 کابل های فیبر نوری زیر اقیانوس گذاشته شد تا ایالات متحده و اروپا را به هم متصل کند. آنها اولین خطوط زیردریایی بودند که وصل شدند و امروزه گسترش یافته و از تمام سطح اقیانوس عبور کرده اند.

ستون فقرات هسته اصلی اینترنت است. زمانی که به یک وب سایت متصل می شوید ، صرف نظر از اینکه از چه دستگاهی استفاده می کنید، چندین مرحله باید انجام شود تا درخواست شما به مقصد برسد و هر یک از آنها توسط ستون فقرات اینترنت به هم متصل می شوند.

رقبای فیبر نوری

فیبرها بزرگترین رقبای اینترنت DSL ، کابل و اینترنت بی سیم هستند. اینترنت DSL توسط خطوط تلفن مسی ارائه می شود که بیش از صد سال است که رواج دارد. اینترنت کابلی نیز از مس استفاده می کند ، اما برخلاف DSL از کابل های کواکسیال در ابتدا برای خدمات تلویزیون کابلی استفاده می شد. اینترنت بی سیم ثابت ، مانند سرویس تلفن همراه ، از طریق امواج رادیویی که از برج ها پخش می شود ، ارائه می شود و سپس در فرکانس ها ارسال می شود.

فیبر نوری مانند سایر موارد ، مزایا و معایبی در مقایسه با رقبای خود دارد.

مزایای DSL

هزینه های کم و سازگار با محیط زیست: DSL کمترین میزان خسارت را از نظر زیست محیطی و اقتصادی دارد. کابل های مسی معمولاً حتی در روستایی ترین مناطق نیز یافت می شوند ، زیرا در ابتدا برای اتصالات تلفن گذاشته شده بود. کابل ها را می توان مجدداً استفاده کرد ، و نیازی به طراحی و پیاده‌سازی پروژه‌های جديد نیست. زیرساخت های فیبر نوری یا برج های بی سیم پر هزینه هستند . زیرساخت های فیبر نیاز به برق ندارند ، که بسیار سازگار با محیط زیست است. از بین همه رقبا ، کابل کمترین داده را در ازای بیشترین میزان مصرف برق منتقل می‌‌کند.

در دسترس بودن: باز هم ، کابلهای مسی قبلاً در اکثر مناطق برای استفاده از تلفن گذاشته شده اند ، بنابراین ، تا زمانی که در وضعیت خوبی قرار دارند ، استفاده مجدد از آنها برای ایجاد سرویس اینترنت نسبتاً ساده است. در حال حاضر ، اینترنت فیبر نوری در بسیاری از مناطق روستایی موجود نیست.

معایب DSL

تداخل: سیم های مسی در صورتی که بدرستی نصب و نگهداری نشوند ممکن است آسیب جدی ببینند. آنها می توانند جریانهای الکترومغناطیسی را که با سیمها تداخل دارند و به شدت به شبکه آسیب می رسانند ، آزاد کنند. کابل های فیبر نه امواج الکترومغناطیسی از خود ساطع می کنند و نه تحت تأثیر آنها قرار می گیرند. آنها از پلاستیک و/یا شیشه ساخته شده اند ، بنابراین تحت تأثیر امواج مضر قرار نمی گیرند. کابل های مسی همچنین برق را هدایت می کنند ، بنابراین اگر به درستی نصب و نگهداری نشوند ، خطر آتش سوزی را به همراه خواهند داشت.

تضعیف: تضعیف ، به معنی ضعیف شدن یا از دست دادن سیگنال است که در مسافت‌های طولانی در سیم‌های مسی به مراتب بیشتر از فیبرنوری است. پس از طی شدن مسافت 100 متری ، فیبر تنها سه درصد از سیگنال خود را از دست می دهد ، در حالی که کابل های DSL 94 درصد را در همان فاصله از دست می دهد.

سرعت متقارن: همه از اینترنت به یکی از دو روش دانلود یا آپلود استفاده می کنند. دانلود و آپلود معمولاً با سرعت های مختلف نشان داده می شود.

اکثر کاربران معمولی فقط باید نگران سرعت دانلود باشند ، اما برای برخی از کاربران از جمله کاربران تجاری سرعت آپلود بالا نیز اهمیت زیادی دارد. یکی از مزایای اینترنت فیبر نوری این است که سرعت دانلود و آپلود یکسانی را ارائه می دهد .در حالی که در DSL و سایر انواع اینترنت ، سرعت آپلود کمتر از دانلود است.

مزایای کابل

قیمت: اینترنت کابلی یکی از مقرون به صرفه ترین گزینه های اینترنتی است. ولی باید به این نکته توجه کنید که با اینکه هزینه این اینترنت کمتر است ولی سرعت آنها به اندازه اینترنت بی سیم یا فیبرنوری نیست .

معایب کابل

اشتراک گذاری اهمیتی ندارد: کابل می تواند سرعت بارگیری 100 مگابیت بر ثانیه (هنوز فقط یک دهم فیبر اما بیشتر از DSL است) را ارائه دهد ، اما اینترنت کابلی توسط یک گره مرکزی در شبکه کواکسیال محلی به‌اشتراک گذاشته می‌‌شود . این بدان معناست که بین 100 تا 2000 خانه باید یک گره مشترک داشته باشند. چنین اشتراک گذاری اغلب منجر به سرعت کم در ساعات اوج استفاده می شود. برای مدیریت این امر ، شرکت ها اینترنت کاربران را تحت فشار قرار داده اند ، به این معنی که پس از استفاده از مقدار مشخصی ، پهنای باند شما را کاهش می دهند. به این خاطر که به همه افرادی که در گره به اشتراک می گذارند خدمات یکسانی ارائه شود.

مزایای اینترنت بی سیم

بی سیم است: اینترنت بی‌سیم محدودیت‌های سیم‌کشی را ندارد. به محض اين‌كه دکل ارتباطی راه‌اندازی شد اینترنت از طریق امواج رادیویی منتشر شده در هوا در اختیار کاربر قرار می‌‌گیرد. بی‌سیم بودن به معنای آن است که به مواد کمتری نیاز است و هزینه کلی خرید، ساخت و نگه‌داری کاهش پیدا می‌کند.

دسترسی: بسیاری از مناطق روستایی و دور دست ارائه دهندگان خدمات نمی توانند هزینه های فراهم کردن زیر ساخت فیبرنوری یا DSL را توجیه کنند.  در چنین شرایطی تنها گزینه ممکن برای رساندن اینترنت به این نواحی دور افتاده فناوری بی‌سیم است.

نقاط ضعف اینترنت بی سیم

خط دید: با استفاده از اینترنت بی سیم ، بزرگترین محدودیت این است که آنتن مصرف کننده باید در خط دید برج بی‌سیم خدمات‌دهنده باشد. اگر در منطقه مرتفعی زندگی نمیکنید که خط دید مستقیم به فرستنده امواج در دسترس باشد، بی سیم برای شما گزینه مناسبی نخواهد بود.

شلوغی: اینترنت بی سیم می تواند به سرعت نزدیک اینترنت فیبر نوری دست یابد ، اما شرایط مانع از رسیدن امواج رادیویی به سرعت و قدرت فوتون های فیبر نوری می شود. شما قبلاً می دانید که Wireless با افزایش مسافت ضعیف تر می شود و سرعت انتقال داده توشط آنها کاهش می یابد. همچنین اینترنت بی‌سیم همانند ارتباطات کابلی از پهنای باند اشتراکی استفاده می‌‌کند ، بنابراین هنگامی که بسیاری از افراد به طور همزمان به شبکه دسترسی پیدا می کنند ، سرعت کند می شود. برای پیش بینی این موضوع ، فرض کنید شما هزینه یک شبکه 100 مگابیت بر ثانیه را پرداخت می کنید ، اما سهم شما از آن شبکه با هر ده خانه در همسایگی شماست. اگر همه به طور همزمان روشن شوند ، در بهترین حالت 10 مگابیت بر ثانیه دریافت می کنید. در حالی که اگر هزینه یک شبکه فیبر 100 مگابیت بر ثانیه را پرداخت می کنید ، این سرعت فقط برای خانه شما است.

​