یکی از راه های ارتباط بین دیتا سنتر و … استفاده از فیبر تاریک هست. فیبر تاریک به کابل های فیبر نوری مازادی گفته می شود که یک شرکت در کنار ارتباط فیبر نوری خود می کشد. به این فیبر نوری های اضافی فیبر تاریک (Dark Fiberr) گفته می شوند و هدف آنها صرفه جویی در هزینه های کابل کشی فیبر نوری، با درنظر گرفتن امکان توسعه بستر فیبر مورد نیاز می باشد.
فیبر تاریک (dark fibre) یا ((unlit fibre به کابل یا زیر ساخت فیبر نوری گفته می شود که مازاد و استفاده نشده بوده و برای ارتباطات مبتنی بر فیبر نوری آتی در نظر گرفته می شود. اصطلاح فیبر تاریک عموماً به ظرفیت بالقوه زیرساخت های مخابراتی اشاره دارد. اما در حال حاضر شیوه ی رایجی از لیزینگ کابل فیبر نوری از سوی ارائه دهندگان سرویس های شبکه نیز محسوب می شود. مفهوم فیبر تاریک که گاهی ممکن است “تاریک” نیز نامیده شود بطور کلی زمانی استفاده می شود که بستر فیبر توسط اپراتور فیبر و نه صاحب ساختار کابل زیر بار می رود. به بیان دیگر وقتی فیبر به زیر بار می رود و تجهیزات انتقال در دو سر خط نصب و راه اندازی می گردند، به آن فیبر روشن یا لیت فایبر (Lit Fiber) می گویند.
آشنایی با مفهوم فیبر تاریک
از آنجا که داده ها در کابل فیبر نوری از طریق سیگنال های نوری منتقل می شوند، خاموشی در آن به معنای عدم انتقال داده است. به عبارت دیگر زمانی که هیچ داده ایی رد و بدل نشود و کابل فیبر نوری بلا استفاده باشد، با خاموشی مواجه خواهیم بود. از این رو، به کابل ها و زیر ساخت فیبر نوری که مازاد باشند و زیر بار نرفته باشند در اصطلاح رایج “فیبر تاریک” می گویند. فیبرهای تاریک اساساً زیر ساخت فیبر نوری است که در حال استفاده نیست.
زمانی که فیبر کشی انجام می شود بسیاری از شرکت ها به منظور پاسخگویی به رشد نمایی داده ها در آینده، زیر ساخت ها و کابل کشی خود را بیش از نیاز کنونی خود در نظر می گیرند. این آینده نگری در رابطه با زیر ساخت و پیشرفتهای فنی که در بسته بندی دیتا صورت گرفته نشان دهنده ی ظرفیت اضافی شبکه های فیبر نوری است که مورد استفاده قرار نگرفته است. در نتیجه شبکه های “فیبرتاریک” توسعه داده شدند که از این ظرفیت اضافی استفاده کنند. از اصطلاح فیبر تاریک به منظور تعریفی برای فعالیت اجاره کابل فیبر نوری تاریک توسط ارائه دهندگان و اپراتورهای شبکه استفاده می شود.
یک کلاینت با اجاره ی فیبرهای تاریک، به جای اینکه پهنای باند را اجاره کند شبکه خصوصی فیبر نوری خود را ایجاد می نماید. شبکه فیبر تاریک، مستقل از شبکه ی اصلی بوده و توسط کلاینت کنترل می شود و نه توسط ارائه دهنده شبکه!
شبکه فیبرهای تاریک را می توان به روش های مختلف Ring ، Point to Point و Point To Multipoint پیکربندی نمود.
کلاینت می تواند انتظار داشته باشد با استفاده از فیبر تاریک به عنوان زیر ساخت ارتباطی خود، شبکه ی با عملکرد بسیار بالا، امن و پر سرعت را به دست آورد.
DWDM نقش مهمی را در توسعه شبکه فیبرهای تاریک ایفا کرده است.
DWDM، همان جایی است که سیگنالهای داده مختلف تنها از طریق یک شبکه فیبر نوری بطور همزمان منتقل می شود. اگرچه سیگنالهای داده همزمان انتقال داده می شوند به دلیل اینکه دارای طول موج های مختلف هستند مجزا از هم بوده و با یکدیگر تداخل ندارند.
DWDM یک روش افزایش پهنای باند است و اجازه می دهد اطلاعات بیشتری از طریق فیبر نوری ارسال شود. به سادگی با DWDM یک فیبر نوری به چندین فیبر مجازی تبدیل می شود.
فیبرهای تاریک به واسطه ی استفاده از DWDM دارای مزیت های زیادی همچون برق مصرفی کمتر و ظرفیت بالاتر است. علاوه بر این نسبت به شبکه فیبر سنتی اغلب دارای قدرت سیگنال بهتر و مصونیت بیشتر در برابر تداخل می باشد.
مخابرات ایران همیشه تعدادی از خطوط مازاد فیبر نوری خود را یعنی فیبرهای تاریک را به شرکت های درخواست دهنده واگذار می کند.
بدین ترتیب، اگر سازمانی درخواست دریافت سرویس های شبکه خود بر بستر فیبر نوری را داشته باشد، مخابرات با استفاده از موجودی فیبر تاریک، دو رشته فیبر نوری را به آن سازمان اختصاص می دهد و البته بصورت ماهیانه اجاره استفاده از فیبرتاریک را نیز دریافت خواهد کرد
در سال ۱۳۹۵ مخابرات ایران اعلام کرد که بخشی از فیبرهای تاریک موجود به شرکت های خصوصی برای استفاده ی اینترنتی واگذار می شود.
در مخابرات ایران، قوانینی برای استفاده از فیبرهای تاریک وضع شده است، بدین صورت که هر شرکتی که فیبر تاریک دارد، می بایست آنرا اعلام کند تا در صورت امکان (با اطلاع دادن به شرکت زیرساخت) بتوان آن فیبرهای تاریک را به شرکت های دیگر که بستر فیبر نیاز دارند اجاره داد.