FTTH به اختصار “Fiber to the Home” یا “فیبر تا خانه” است و به توصیف شبکه‌های ارتباطی اشاره دارد که از طریق فیبر نوری تا واحد مسکونی یا خانه هر فرد ارتقاء می‌یابد. این فناوری سرعت انتقال داده بالا و اتصال پایدار را فراهم می‌کند، زیرا از فیبر نوری به عنوان وسیله انتقال استفاده می‌کند.
مزایای شبکه FTTH چیست؟
شبکه FTTH یا “فیبر تا خانه” دارای مزایای زیادی است، این شامل:
سرعت بالا: ارتباط از طریق فیبر نوری باعث ارائه سرعت انتقال داده بسیار بالا می‌شود که برای اینترنت سریع، دانلود و آپلود سریع فایل‌ها و استفاده از خدمات آنلاین اهمیت دارد.
پایداری اتصال: از آنجا که فیبر نوری مستحکم است، اتصال‌ها پایدارتر و مقاومت بیشتری در برابر نوسانات و اختلالات دارند.
کیفیت تصویر و صدا: FTTH امکان ارائه تجربه بهتری در تماشای ویدئوها، بازی‌های آنلاین و استفاده از خدمات پخش محتوا را فراهم می‌کند.
پهنای باند بیشتر: فیبر نوری به شرکت‌ها و افراد این امکان را می‌دهد که از پهنای باند بیشتری برای ارائه خدمات استفاده کنند.
کاهش تداخل: از طریق FTTH، تداخلات الکترومغناطیسی کمتری نسبت به روش‌های انتقال سنتی وجود دارد.
افزایش ارزش املاک: اجتناب از اختلالات و کیفیت بالا ارتباطی باعث افزایش ارزش ملک‌ها می‌شود.
استفاده انعطاف‌پذیر: FTTH قابلیت ارائه خدمات متعددی از جمله اینترنت، تلفن و تلویزیون را در یک اتصال فراهم می‌کند.
به طور کلی، FTTH به عنوان یک فناوری پیشرفته ارتباطی، سرعت، پایداری و کارایی بالایی را فراهم می‌کند.
چه تفاوتی بین شبکه FTTH و FTTx وجود دارد؟
FTTH (Fiber to the Home) و FTTx (Fiber to the X) اصطلاحاتی هستند که به نحوه ارائه خدمات فیبر نوری اشاره دارند، اما با توجه به پسوندها تفاوت‌های معنایی دارند.
FTTH (Fiber to the Home):
این مفهوم به ارائه خدمات فیبر نوری مستقیماً به خانه‌ها یا واحدهای مسکونی اشاره دارد.
هدف اصلی این است که ارتباط با نقاط مسکونی را به وسیله فیبر نوری فراهم کند.
FTTx (Fiber to the X):
این اصطلاح به نحوه انتقال فیبر نوری به مکانی خاص اشاره دارد، که X می‌تواند هر مکانی باشد.
ممکن است به صورت FTTB (Fiber to the Building) به معنای انتقال فیبر نوری به داخل یک ساختمان، یا به صورت FTTC (Fiber to the Curb) به معنای انتقال فیبر نوری به کابینت های دسترسی می باشد.
از این اصطلاح به عنوان یک اصطلاح عام برای انواع ارتقاء شبکه با استفاده از فیبر نوری استفاده می‌شود.
به عبارت دیگر، FTTH یک زیرمجموعه از FTTx است که به ارتقاء خدمات فیبر نوری تا خانه‌ها می‌پردازد.
کابل های دراپ مورد استفاده شبکه های FTTH
در شبکه های FTTH، برای اتصال انتهایی یا اتصال فیبر نوری به تجهیزات مسکونی از کابل‌های دراپ استفاده می‌شود. این کابل‌ها عبارتند از:
کابل دراپ ایندور (Indoor Drop Cable):
این کابل‌ها معمولاً در داخل ساختمان‌ها به کار می‌روند.
مناسب برای اتصال فیبر نوری به تجهیزات داخلی مانند مودم یا تلویزیون.
کابل دراپ فشرده (Compact Drop Cable):
کابل‌های فشرده کم‌حجم هستند و برای ارائه انعطاف بیشتر در نصب‌های مختلف مناسب هستند.
معمولاً برای اتصال نقاط مختلف در شبکه FTTH به کار می‌روند.
کابل دراپ لوز تیوپ (Loose Tube Drop Cable):
برای حفاظت از فیبرها در برابر خطرات محیطی مثل رطوبت و گردوغبار مناسب هستند.
کابل دراپ ضد جونده (Rodent-Resistant Drop Cable):
برای جلوگیری از خرابی‌های ناشی از تخریب حیوانات مناسب است.
دارای لایه‌ها و مواد مقاوم در برابر نفوذ حیوانات است.
هدف از استفاده از کابل‌های دراپ در شبکه‌های FTTH، فراهم کردن اتصالات مطمئن و کارآمد برای ارتباط فیبر نوری با تجهیزات درون خانه یا واحد مسکونی است.
دو روش برای اتصال کابل دراپ FTTH:
برای اتصال کابل‌های دراپ در شبکه‌های FTTH، دو روش اصلی و متداول وجود دارد:
اتصال به وسایل کانکتور (Connectorized Connection):
در این روش از کانکتورها (مثل SC یا LC) برای اتصال سرهای فیبر نوری به وسایل نهایی مانند مودم یا تجهیزات داخلی استفاده می‌شود.
این روش اجازه اتصال و قطع به سرعت فراهم می‌کند و اتصالاتی با کیفیت بالا را فراهم می‌سازد.
اتصال به صورت ترکیبی (Splice Connection):
در این روش انتهای فیبر نوری کابل دراپ با انتهای فیبر نوری شبکه از طریق جوشکاری (Splicing) به هم متصل می‌شوند.
این روش برای اتصالات دائمی و با کیفیت بالا مناسب است و در مواردی که نیاز به استحکام و پایداری بیشتری داریم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
هر یک از این روش‌ها دارای مزایا و محدودیت‌های خود هستند، و انتخاب بین آنها معمولاً به ویژگی‌ها و نیازهای خاص هر پروژه بستگی دارد
ساختار اصلی کابل های دراپ فیبرنوری:
کابل‌های دراپ فیبر نوری از ساختارهای مختلفی تشکیل شده‌اند که به طور عمومی عناصر زیر را شامل می‌شوند:
لایه خارجی (Outer Jacket):
این لایه بیرونی از کابل به عنوان پوشش حفاظتی عمل می‌کند و کابل را از شرایط محیطی مختلف محافظت می‌کند. این ممکن است از مواد PVC یا LSZH (Low Smoke Zero Halogen) ساخته شده باشد.
لایه کششی (Strength Member):
لایه کششی از مواد مقاوم مانند فلز، یا آرامید تقویتی تشکیل شده است که کابل را از نقاط فشاری تقویت کرده و به سختی آن افزوده می‌شود.
لایه حفاظتی (Buffer or Coating Layer):
این لایه بر روی فیبر نوری نصب می‌شود تا آن را از خطرات محیطی مانند خراشیدگی و خط و خش محافظت کند.
فیبر نوری (Optical Fiber):
هسته و پوسته فیبر نوری جریان اطلاعات نوری را انتقال می‌دهند. آنها ممکن است از شیشه یا مواد پلاستیکی باشند.
لایه درخشان (Reflective Layer):
برخی از کابل‌های دراپ فیبر نوری دارای لایه درخشان هستند که نور از قسمت‌های کابل به سمت بیرون بهبود می‌بخشد.
لایه عایق (Insulation Layer):
این لایه عایق الکتریکی است که از احتمال کاهش سیگنال الکتریکی جلوگیری می‌کند.
هر یک از این عناصر با هم ترکیب شده‌اند تا یک کابل دراپ فیبر نوری کامل شکل گیرد که بتواند اطلاعات نوری را از یک نقطه به نقطه دیگر انتقال دهد و در عین حال مقاومت و پایداری مورد نیاز را فراهم کند.